« یکی نان سیـــــــــــــــاه بد قواره
رسید از دست وردستی به دستم
بدو گفتم : جویی یا نان گنــــــــدم
تو نانی واقعاً یا بنـــــــــــــده مستم
بگفتــا من نه جو هستم ،نه گندم
ولیکــــــن با جو و گنــــدم نشستم
کمــــال همنشین در من اثــــــر کرد
و گــرنه من همان خاکم که هستم
زسنگک چون شنیدم این سخن را
پرید هوش از سر و عقلــم ز دستم
به تنقیــــــــــــد مسبب های اصلی
دهان را باز کـــــــــــردم دیده بستم
بگفتـــــم که برو باعث حیـــــــــا کن
مگو دیگـــر که من میهن پرستـــم »